SREMSKA MITROVICA. Grad Sremska Mitrovica je doživeo nagli razvoj u decenijama nakon rata zahvaljujući položaju na najvažnijem saobraćajnom pravcu tadašnje SFRJ, putu „Bratstvo-Jedinstvo“. Podignuti su mnogi novi objekti industrije, uprave, obrazovanja i zdravstva. Izgraeđno je i više stambenih naselja. Zbog toga je grad za samo četiri decenije utrostručio broj stanovnika, sa 13.000 posle Drugog svetskog rata na gotovo 40.000 početkom devedesetih godina. U toku ovog perioda izvedeni su i najveći graditeljski poduhvati u gradu — veoma savremen nasip i dva mosta preko Save (drumski i pešački). Drumski most kod Sremske Mitrovice predstavlja ključnu saobraćajnu vezu Srema i Bačke sa jedne i Mačve sa druge strane. Otvoren je za saobraćaj 19. novembra 1977. godine i zamenio je jedini dotadašnji — stari pontonski sa jednom kolovoznom trakom, izgrađen 1951. Most sv. Irineja, otvoren 1994. godine, sa rasponom od 262,5m, povezuje centar Sremske i Mačvanske Mitrovice.
Priča o prošlosti i sadašnjosti Sremske Mitrovice, možda najbolje može biti ispričana kroz šetnju ulicama grada na Savi.
Nekada je Kamenita ćuprija bila sam ulazak u grad Sremska Mitrovica. Kamenita ćuprija je i danas na istom mestu, kao i 1873. godine. Od nje počinje velika dijagonalna saobraćajnica (Kuzminska ulica) koja se dalje, preko ulica Pivarske i VukaKardžića, nastavlja ka Žitnoj pijaci. Njena trasa predstavlja jednu od najstarijih ulica u istoriji grada Sremske Mitrovice.
Na samom ulazu u ulicu Kuzminska, sada kod NIS pumpe nalaze se ostaci spomenika Jan Nepomuku. Jan Nepomuk je svetac koji je veoma poštovan u gradovima srednje Evrope, posebno u onima pored velikih reka, jer je zaštitnik od poplava. Iako je rimokatolički svetac, njega poštuju pripadnici svih hrišćanskih crkava. Najpoznatiji kip svetog Jana se nalazi na Karlovom mostu u Pragu.
Sremska Mitrovica je imala dve velike poplave, 1932. i 1974. godine .
Da je i ranije Sirmium imao problema sa poplavama i podvodnom vodama, pokazalo se i na osnovu Austrijske karte iz 1780. godine, gde se uočavaju stubovi sirmijumskog akvadukta. Oni su bili u izvanrednom stanju očuvanosti sve do početka XX veka, kada su odlukomgradskih vlasti uništeni dinamitom, kako bi se dopunile zalihe materijala za izgradnju savskog nasipa.
1974. godine Sava kod Sremske Mitrovice zaustavila se na 800 centimetara i poplavila mitrovačke ulice. Na mestu gde je nekad bio Kej Đure Salaja (danas Ribarska obala) izgrađen je nasip 1976. godine po projektu arhitekte Dušana Janaća i Manojla Medana. Dužinom od 11 kilometara nasip se proteže od „Drvnog kombinata“ pa sve do industrijske zone, dok je betonski deo sa stepeništem dug 4 kilometra, a sa stazama širok 15 metara. Zahvaljujući između ostalog i tom nasipu naš grad je uspeo da se odbrani od poplava maja 2014. godine, kada je vodostaj reke Save dostigao do tada nezabeleženih 869. centimetara. Odbrana je počela u proleće i trajala 55 dana, a najteže je bilo sredinom maja kada je Sava oborila sve dotadašnje rekorde.
Danas, Sremska Mitrovica mirno leži na obali Save, na nekih osamdesetak kilometara zapadno od Beograda. U tkivu ovog živopisnog ravničarskog sremskog grada, sa očuvanim pitoresknim zdanjima iz XVIII i XIX veka, nema više ukletih bara i močvara. Nema više ni poplava. Sava je ukroćena moćnom obaloutvrdom, a njena šljunkovita plaža smatra se danas jednom od najlepših na teritoriji čitave Srbije. Lik sadašnjeg grada nosi u sebi pečat graditeljskog nasleđa različitih epoha, ali ipak, kao njegov glavni brend slovi Sirmijum, grad-rezidencija brojnih rimskih imperatora. On je prethodnik svih kasnijih urbanih aglomeracija nastalih na istom prostoru, u različitim periodima i istorijskim okolnostima,
