Otkriven spomenik poginulim vojnicima u Aprilskom ratu

Danas je u Sremskoj Mitrovici postavljena je spomen-ploča braniocima grada iz 1941. godine.

Kod kružnog toka, naselja „Stari most“ pistavljeno je spomen obeležje palim vojnicima Kraljevine Jugoslavije koji su u Aprilskom ratu u periodu od 10. do 13. aprila 1941. godine branili Sremsku Mitrovicu od nadolazeće nemačke okupatorske vojske na mestu gde se nekada nalazio pontonski most.

Na inicijativu novinara Steve Lapčevića, postavljena je spomen ploča braniocima grada iz 1941. godine

​Za naš grad, “Aprilski rat” počeo je osmog aprila, bombardovanjem pruge i Železničke stanice, nastavio se dolaskom delova Treće konjičke divizije Prve jugoslovenske armije iz Radinaca na prostor Rumske malte, dok su na prostor na kojem se sada nalazimo stigli delovi “Erdevičkog odreda”, kojeg su činili pešadijski puk i haubički bataljon iz Sedme pešadijske “Potiske” divizije i tu se sa policijsko-žandarmerijskim i dobrovoljačkim jedinicama iz Srema i Mačve spojio u kombinovani “Mitrovački odred” koji je imao zadatak da štiti pontonski most i osigurava transport ljudi i materijala preko Save, sve do stvaranja prilike za sopstveno prelaženje u Mačvu, rekao je Steva Lapčević.

​“Tragičnog desetog aprila, dok je u Zagrebu čitan proglas o osnivanju NDH, na ovom prostoru vodile su se borbe koje su okončane dva dana kasnije slomom jugoslovenske odbrane.

 Koliko je vojnika poginulo, na žalost nije poznato. Jugoslovenske žrtve Nemci nisu popisali, a posleratna ideološka država nikada nije pokazala dovoljno interesovanja da to  sama učini. Tek, u jednom nemačkom izveštaju navodi se da se u zoru 12. aprila mrtvi jugoslovenski vojnici, branioci mitrovačkih barikada ležali duž čitavog keja. Hitajući dalje, Nemci su ih pobacali u kapije kuća kraj Save, u Savu i sve tako preko Trga Ćire Milekića gde su se nalazili rovovi do, kako se navodi, “parka kod Rumske malte”. Skupa sa palim vojnicima, duž čitavog puta bila je rasuta i jugoslovenska vojna tehnika i oružje. Napušteni mitraljezi, topovi bez zatvarača, rasuta municija, zapaljeni kamioni, svedočili su o razmerama poraza. Na radnjama izlozi su bili porazbijani, roba odneta od nemačkih vojnika i domaćih pljačkaša. U grad, Nemci su ušli uz pozdrave i hvalospeve koje im je upućio onaj deo domaćih Nemaca i Hrvata koji je okupatore dočekao kao oslobodioce. „Naoružane bande domaćih izdajnika, pristupili su jugoslovenskim oficirima, podoficirima i vojnicima, oduzimali im oružje, kidali epolete, vojničke znakove i ambleme, dok su neke tako razoružane odvodili i zatvarali u policijske zatvore“, navodi se u jednom poratnom izveštaju. Već narednih dana, dok je vlast prelazila u ruke ustaša na čelu sa mitrovačkim advokatom dr Petrom Gvozdićem, u vojne logore Berlina, Dortmunda, Esena, Forbaha, Liburga… oterano je oko 75 Mitrovčana, branilaca grada i Kraljevine Jugoslavije. Bio je to tek početak stradanja koji će, kako je zabeležio i Jovan Udicki, Mitrovicu u toku naredne tri godine pretvoriti u kosturnicu, reči su Lapčevića.

Zamenik gradinačelnice, Petar Samardžić, naglasio je da otkrivanjem spomenika, odajemo poštu palim vojnicima i sećamo se godina otpora i stradanja Sremske Mitrovice u ratu u kojem je i nad našim sugrađanima izvršen genocid o čijim razmerama javnost i danas, na žalost, malo zna.

Na ovom mestu, pre osam decenija, vojnici Kraljevine Jugoslavije suprotstavili su se nadolazećim nemačkim jedinicama u ratu čiji je ishod, saznalo se to veoma brzo, bio unapred određen.

​“Za naš grad, “Aprilski rat” počeo je osmog aprila, bombardovanjem pruge i Železničke stanice, nastavio se dolaskom delova Treće konjičke divizije Prve jugoslovenske armije iz Radinaca na prostor Rumske malte, dok su na prostor na kojem se sada nalazimo stigli delovi “Erdevičkog odreda”, kojeg su činili pešadijski puk i haubički bataljon iz Sedme pešadijske “Potiske” divizije i tu se sa policijsko-žandarmerijskim i dobrovoljačkim jedinicama iz Srema i Mačve spojio u kombinovani “Mitrovački odred” koji je imao zadatak da štiti pontonski most i osigurava transport ljudi i materijala preko Save, sve do stvaranja prilike za sopstveno prelaženje u Mačvu.

 Tragičnog desetog aprila, dok je u Zagrebu čitan proglas o osnivanju NDH, na ovom prostoru vodile su se borbe koje su okončane dva dana kasnije slomom jugoslovenske odbrane.

 Koliko je vojnika poginulo, na žalost nije poznato. Jugoslovenske žrtve Nemci nisu popisali, a posleratna ideološka država nikada nije pokazala dovoljno interesovanja da to  sama učini. Tek, u jednom nemačkom izveštaju navodi se da se u zoru 12. aprila mrtvi jugoslovenski vojnici, branioci mitrovačkih barikada ležali duž čitavog keja. Hitajući dalje, Nemci su ih pobacali u kapije kuća kraj Save, u Savu i sve tako preko Trga Ćire Milekića gde su se nalazili rovovi do, kako se navodi, “parka kod Rumske malte”. Skupa sa palim vojnicima, duž čitavog puta bila je rasuta i jugoslovenska vojna tehnika i oružje. Napušteni mitraljezi, topovi bez zatvarača, rasuta municija, zapaljeni kamioni, svedočili su o razmerama poraza. Na radnjama izlozi su bili porazbijani, roba odneta od nemačkih vojnika i domaćih pljačkaša. U grad, Nemci su ušli uz pozdrave i hvalospeve koje im je upućio onaj deo domaćih Nemaca i Hrvata koji je okupatore dočekao kao oslobodioce. „Naoružane bande domaćih izdajnika, pristupili su jugoslovenskim oficirima, podoficirima i vojnicima, oduzimali im oružje, kidali epolete, vojničke znakove i ambleme, dok su neke tako razoružane odvodili i zatvarali u policijske zatvore“, navodi se u jednom poratnom izveštaju”, izneo je Samardžić.

Već narednih dana, dok je vlast prelazila u ruke ustaša na čelu sa mitrovačkim advokatom dr Petrom Gvozdićem, u vojne logore Berlina, Dortmunda, Esena, Forbaha, Liburga… oterano je oko 75 Mitrovčana, branilaca grada i Kraljevine Jugoslavije. Bio je to tek početak stradanja koji će, kako je zabeležio i Jovan Udicki, Mitrovicu u toku naredne tri godine pretvoriti u kosturnicu.