SREMSKA MITROVICA. Zgrada Osnovne škole “Dobrosav Radosavljević Narod” u Salašu Noćajskom ima dugu i burnu istoriju, jedno vreme je okupljala decu ne samo iz Salaša nego i iz susednog Noćaja, dva puta u dva rata je spaljivana, ostajala je bez krova, vrata i prozora, ali ona i dalje stabilno i ponosno stoji na mestu na kojem je davne 1846. godine sagrađena.
Školstvo u Mačvanskoj Mitrovici datira od 1834.godine, kada je nekadašnji turski han koji se nalazio pored skele na Savi u Mačvanskoj Mitrovici bio prva zgrada škole.
Školstvo u Mačvi počelo je veoma rano, pa je tako prva škola u Mačvanskoj Mitrovici 1872.godine u centru u Mačvanskoj Mitrovici, Salaščani su školu dobili 14 godina kasnije, a Noćajci 1870. godine, do tada oni su školske klupe mahom delili upravo sa vršnjacima iz Salaša Noćajskog.
Škola u Salašu sazidana je na placu i zadužbini velikog Vojvode Stojana Čupića, junaka Prvog srpskog ustanka, na istom placu nalazi se i crkva Svetog Georgija.
Jedan od najupečatljivijih učitelja iz istorije ove škole, prema kazivanju starih svakako je bio Mihajlo Ivić. Učitelj Ivić je imao velikog uticaja u prosvećivanju ne samo đaka koje ju učio nego i celokupnog stanovništva Salaša. On je u školi boravio između dva rata i ostao je upamćen kao učitelj koji je decu pored školskih predmeta, matematike, geografije, tadašnjeg zemljopisa, istorije učio i neke prektične stvari, stvari vezaneza poljoprivredu, obradu zemlje, kalemljena drveća i slično. On je u okviru školskog dvorišta koje je poprilično veliko imao mini imanje na kojem su učenici okopavali i plevili baštu, gajili voće, tu je imao svoj pčelinjak, a stari pričaju da su prve i najslađe jagode u selu bile upravo kod učitelja Ivića.
Posle Mihajla Ivića još jedan učitelj koji je ostavio pečat u školi bio je Bogoljub Martinović, Salaščanin i jedan od poslednjih učitelja koji je živeo u školskom stanu.
Školski stan izgrađen je odmah pored objekta škole, koja je u to vreme imala dve učionice sagrađene od jakih i debelih zidova zahvaljujući kojima je opstala do dana današnjeg. Škola je bila zapaljena u oba svetska rata, ostajala je bez krovne konstrukcije, stolarije, ali su zidovi ostajali i meštani su oba puta, odmah nakon završetka ratova školu obnavljali.
Vremenom, škola je delom proširena, izgrađena je još jedna učionica obzirom da se javila potreba za tako nečim jer se broj đaka iz godine u godinu povećavao. Takođe dograđena je i zbornica.
Sadašnji oblik škole ostao je takoreći isti kao od samog početka, malo je nadograđena, ali u suštini osnova je ista i to je kod ove škole jako zanimljivo. Pre nekoliko godina, zahvaljujući sredstvima Svetske banke školski stan je pretvoren u mali muzej posvećen Vojvodi Čupiću.
